Korzystając z urlopu,w swym rodzimym mieście Łodzi,natrafiłem na zachęcająco wyglądającą ofertę jednego z hoteli w Spale.Przeglądam broszurkę wszystko wygląda ,pięknie i ładnie. W dodatku mają żubra! „Dobry pomysł,by oderwać się od zgiełku miasta i wypocząć na łonie natury”-pomyślałem.Bowiem ośrodek w którym rezydował Car Aleksander III,prezydent Ignacy Mościcki,jak i całe rzesze sportowców,znajduje się na terenie Spalskiego Parku Krajobrazowego.Wśród tak znamienitych osobistości,które były tam bywalcami,nie mogło zabraknąć i mnie.Zatem w drogę!Okolica była bardzo spokojna.Nie będę ukrywał,ale czułem się lekko zawiedziony.Na terenie ośrodka który otoczony jest lasem,wyróżniała się wysoka na 36 metrów wieża ciśnień ,u podnóży której znajdowała się kawiarenka,o czym dowiedzieliśmy się później.
Nie tracąc jednak optymizmu,chciałem się przekonać „Ile soku uda się wycisnąć z tej cytryny”? W swej ręce dzierżyłem przewodnik po okolicach ,okazało się ,że „nieopodal”bo zaledwie 4 km, jest bunkier kolejowy w Konewce.Czyli to co tygryski lubią najbardziej!Nasz kierowca twierdził,że zna drogę ,wiec chwila później byliśmy w samochodzie,pędząc…w złym kierunku.Jak się potem okazało,na złe nam to jednak nie wyszło. Trafiliśmy do Inowłodza,gdzie po naszej prawicy ukazały się ruiny zamku Kazimierza Wielkiego,z niezwykle ubogą fosą ,którą w pewnych miejscach dało się przejść. Więc jeśli tak wyglądały nasze umocnienia w średniowieczu nie dziwi fakt,że mieliśmy tak częste kłopoty z najeźdźcami. Znając życie osoby odpowiedzialne za odrestaurowywanie zamku dały dupy tnąc koszta.Wiem czepiam się ,w końcu to tylko fosa…Rzut beretem od zamku na wzgórzu znajdywał się kościół św.Idziego nieopodal,pomnik Władysława Hermana i Bolesława Krzywoustego,z tarasem widokowym,i piękną panoramą okolicy… równina przez którą przepływając, Pilica tworzy zakola,niebo czyste jak łza,słońce które powoli zachodzi tworząc na horyzoncie pomarańczową poświatę i temperatura która sięga -12’C ,zmuszając nas tym samym do taktycznego odwrotu.W samochodzie temperatura była dużo przyjaźniejsza.
Udało nam się zajechać do Konewki gdzie ukazała nam się ogromna betonowa konstrukcja pokryta mchem. Przed wejściem do bunkra stała armata z którą strzelamy kilka pamiątkowych foteczek.Pośpiesznie zmierzamy do wejścia by usłyszeć -„zamykamy”.
Pan sprawujący opiekę nad obiektem był lekko podirytowany,zapewne marzył mu się odpoczynek w swych czterech kątach przy ciepłej herbatce,co było zrozumiałe przy takim mrozie.Do zamknięcia jak się potem okazało zostało 10 minut.Po krótkiej konwersacji i namowie,udało nam się wynegocjować zwiedzanie w ekspresowym tempie,jak i wejść za friko,dzięki dobroci „gospodarza”, za co jeszcze raz serdecznie dziękuje ! Idąc wzdłuż peronu ,mijamy wyeksponowany sprzęt militarny (samochody,armaty) ,gabloty,makiety jak i informacje dotyczące obiektu.Nigdy wcześniej nie byłem w bunkrze,tym bardziej bylem zafascynowany wszystkim co mnie otaczało,próbując wyobrazić sobie,jak ten obiekt funkcjonował kilkadziesiąt lat wstecz,puszczając wodze fantazji.By nie nadwyrężać cierpliwości przemiłego Pana który umożliwił nam zwiedzanie,kierowaliśmy się do wyjścia,gdzie miejsce miała kolejna sesja zdjęciowa przy budce wartownika,wraz z ekwipunkiem.
Zajechaliśmy na ośrodek,gdzie w pobliskiej gospodzie,przypominające trochę te „zakopiańskie”wrzuciliśmy coś na ruszt. Dalej eksplorując okolice,spacerujemy przez park w stylu angielskim ,gdzie nieopodal znajduje się zabytkowy drewniany kościółek w stylu polskim. Jako wisienkę na torcie zostawiliśmy sobie żubra,który okazał się być żeliwnym pomnikiem Spały,nie żywym jak wydawało mi się na początku.Ekscytacja wyruszeniem w niezbadane tereny,pozbawiła mnie chyba trzeźwego myślenia… cóż zdarza się najlepszym.
Jedno jest pewne.Spała idealnie nadaje się na miejsce,w którym można po obcować z naturą,wyciszyć się,czy oddać aktywnością fizycznym… kajaki,czy też wycieczki po lesie. Wydaje mi się,że zima jest jednak zła porą roku ,która w pełni nie odda klimatu tego miejsca!
M+
M+ Travel 